1. |
Beneveling
02:42
|
|||
Kom, kus me op m'n mond
een avond is nooit te jong
om een gat te slaan in de waas van de betekenis
we vergeten alles, maken onze eigen god
we zijn hier nu toch allemaal
we zijn hier nu toch
En de wind fluistert zacht
is het weer zo'n nacht
zoeken naar het feest, die innige beneveling
fietsen in colonne door de stad
en iedereen is zo mooi ineens
iedereen lacht
Een gedachte wordt een wens
had ik maar een pen
Nee, een camera- nee, was ik maar gedachteloos
en één en al deze trilling en magie
en vond ik maar altijd een weg terug naar hier
Want hoe het ook verder gaat
het lijden is het waard
mag dat de conclusie zijn?
misschien was ik ooit gelukkiger
maar nu draag ik de helaasheid alsof het niets meer weegt
het is mooi geweest
en het wordt mooier nog
een vogel fluit ons leven en de zon komt op
de zon komt op
|
||||
2. |
Weerszijden
04:33
|
|||
We liepen het perron af
tot waar het bord staat met het nummer van de zelfmoordlijn
tot waar het donker wordt
en we vloekten door het treingeraas de longen ons lichaam uit
alsof daar juist het hart zat.
en de weg terug, stilte en gebarentaal
en ik ben zo moe, bewaar het voor morgen
de weerszijden van de slechtste slaap
Dus geef me een open vraag
ik ben nooit een verteller geweest
ik had wat zinnen bewaard, maar ik vind ze niet meer terug
niemand raapt ons op als wij het niet doen
dus hier liggen we, jouw en mijn standbeeld
En morgen, aan de weerszijden van de slechtste slaap
weeg ik mijn woorden, maar ze vallen me allemaal te zwaar
|
||||
3. |
In de menigte
04:34
|
|||
In de menigte
bouw ik mijn ongeval
lach ik naar de camera's
ben ik alleen
Mijn beroep gevonden
ik strooi wat zout in onze wonden
ik heb het nodig
eens in de zoveel tijd
blijk ik te zijn vergeten
wat al dat slapen met me deed
en opnieuw doet
dat gevoelloze gevoel
En juist als het pleit dan beslecht is
dan komt de nacht die alles wist
Door de menigte
soms wil ik met een pas gestolen vrachtwagen
recht door de menigte
Maar ik zing mijn macht
vanuit het diepst van mijn gedachten
waar ik, zoals je weet
geen gelijke ken
één woord en dan het wonder
ben ik de duim
en jij eronder
ik heb het nodig
eens in de zoveel tijd
vind ik een zin voor mijn eeuwige lied
maar dan doet de nacht weer alles teniet
Dus zo blijft het spel
en wringt die handgemaakte cel
was ik maar geen paljas
en niet zo moederziel alleen
|
||||
4. |
Blijven ademen
03:53
|
Streaming and Download help
Thans recommends:
If you like Thans, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp